| Yasadiklarimdan Ögrendigim Birsey Var Yasadiklarimdan ögrendigim bir sey var: Yasadin mi, yogunluguna yasayacaksin bir seyi Sevgilin bitkin kalmali öpülmekten Sen bitkin düsmelisin koklamaktan bir çiçegi Insan saatlerce bakabilir gökyüzüne Denize saatlerce bakabilir, bir kusa, bir çocuga Yasamak yeryüzünde, onunla karismaktir Kopmaz kökler salmaktir oraya Kucakladin mi simsiki kucaklayacaksin arkadasini Kavgaya tüm kaslarinla, gövdenle tutkunla gireceksin Ve uzandin mi bir kez simsicak kumlara Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir tas gibi dinleneceksin Insan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildigine Hem de bütün benligi seslerle, ezgilerle dolarcasina Insan baliklamasina dalmali içine hayatin Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasina Uzak ülkeler çekmeli seni, tanimadigin insanlar Bütün kitaplari okumak, bütün hayatlari tanimak arzusuyla yanmalisin Degismemelisin hiçbir seyle bir bardak su içmenin mutlulugunu Fakat ne kadar sevinç varsa yasamak özlemiyle dolmalisin Ve kederi de yasamalisin, namusluca, bütün benliginle Çünkü acilar da, sevinçler gibi olgunlastirir insani Kanin karismali hayatin dolasimina Dolasmali damarlarinda hayatin sonsuz taze kani Yasadiklarimdan ögrendigim bir sey var: Yasadin mi büyük yasayacaksin, irmaklara, göge, bütün evrene karisircasina Çünkü ömür dedigimiz sey hayata sunulmus bir armagandir Ve hayat, sunulmus bir armagandir insana Ataol Behramoglu |